Op 4 juni 1941 overlijdt de keizer in Huis Doorn aan longembolie. Op dat moment is Adolf Hitler aan de macht in Duitsland. Wilhelm heeft al in 1933 in zijn testament bepaald dat hij in Doorn begraven wil worden als de monarchie in Duitsland ten tijde van zijn dood niet is hersteld. Bij zijn dood in 1941 staat Hitler nog steeds aan het hoofd van Duitsland, dus wordt Doorn de laatste rustplaats van de keizer. Zijn zoon laat voor hem een mausoleum bouwen bij een groep rododendrons in het park, zoals de keizer graag wilde. Het gebouw is door het raam, achter op het gazon aan de noordkant, te zien. De uitvaart van de keizer is een politieke gebeurtenis. Hitler wil dat het lichaam van Wilhelm naar Potsdam wordt gebracht, zodat hij zich bij de begrafenis van de keizer kan presenteren als zijn opvolger. Wilhelms testament voorkomt dit. Hij heeft daarin laten optekenen dat hij een rustige, sobere uitvaart in besloten kring wil, zonder afgevaardigden uit Duitsland, zonder hakenkruisvlaggen en zonder kransen. Toch zijn er veel nationaalsocialistische hoogwaardigheids- bekleders aanwezig bij Wilhelms uitvaart. Zij willen zich verbinden aan de keizer en zijn dood om te benadrukken dat zij het nieuwe regime zijn. Het oude keizerrijk en het Derde Rijk komen daardoor bij de uitvaart van de keizer samen.