Dide Schuit

“Mijn inspiratie begon eigenlijk bij een foto bij mijn opa en oma thuis, die net gemaakt was nadat mijn oma was overleden. Toen stond het hele huis vol met bloemen – mijn oma hield heel erg van bloemen. Dat was gewoon een prachtig gezicht. Toen kreeg ik het idee: zo meteen gaan al die bloemen ook dood. Ik wilde heel graag de ruimte voor die bloemen gewoon zo behouden zoals het was. Dat idee vond ik heel mooi, van het behouden van dingen – ik ben echt een hoarder. Daarna keek ik de film van David Attenburgh, A Life on Earth, en toen begon ik zo hard te huilen en ik voelde echt zoveel pijn. Ik realiseerde me dat ik eigenlijk dezelfde pijn voelde als het rouwen om de aarde, zoals bij het rouwen om een mens. Ik vond die ideeën erg bij elkaar horen. Toen wilde ik een rouwjurk maken voor de aarde, voor de aarde die we aan het verliezen zijn.”